facet sie obraza i sie nie odzywa

Napisano Kwiecień 22, 2015. Nawiązuje do seksu,prowokuje sytuacje abyście poszli Np.do niego itp.to sie da wyczuć czy jest zainteresowany.Kiedy jest tobą zainteresowany słucha co mówisz Gość gość. Goście. Napisano Maj 21, 2017. Jeśli chcesz wiedziec, czy to już koniec związku, czy da sie jeszcze cos zrobić i co możesz zrobic w tej sytuacji, jesli chcesz wiedziec co on A jak jej się sprzeciwię to juz foch,obraza,nie odzywa się. Nawet oi zakupy jak wyjde to mierzy czas i z gebą ze np za długo. Jest roszczeniowa do granic,tylko ona,tyllo dla niej. ja nigdy nie odzywalam sie pierwsza :) no moze czasem tak zeby facet podlapal ale to 2 razy na 100 przypadkow :) do tej pory jak mam meza i jest np na sluzbie to tez nie odzywam sie pierwsza Gość gość. Goście. Napisano Luty 19, 2018. To juz wiem czemu mam tak malo znajomych, bo nie lubię alkoholi hahaha czyli wychodzi na to, ze niestety lubiani sa tylko ochlejmordy. No to cóż Mann Mit Grill Sucht Frau Mit Kohle Shirt. Przyjacielu, nie ma takiej rzeczy, którą zrobisz – i po której ja się na Ciebie obrażę. No ale ja się generalnie nie obrażam. Nie chciałoby mi się. Kunegunda opowiada: Byłyśmy najlepszymi przyjaciółkami. Od studiów wszystko razem. Ploty, pocieszanie, wspólne wyjazdy, imprezy, rower. Wszyscy wokół doskonale wiedzieli, że jeśli ja gdzieś idę, to najprawdopodobniej będzie tam Michalina a jeśli Michalina gdzieś jest, to pewnie z Kunegundą. Aż przyszły takie wakacje, że pojechałyśmy razem do Hiszpanii. I któregoś dnia ona po prostu przestała się do mnie odzywać. Próbowałam z nią rozmawiać, pytałam, o co chodzi, ale spotykałam się z fochem. Coś się stało, wiem, ale nihuyah nie wiedziałam co. Najgorsze zaczęło się jednak już po powrocie. Michalina wrzucała na fejsa jakieś głupie komentarze, nadawała na mnie naszym wspólnym znajomym. Że tak naprawdę to jestem głupia i ona nie wie, jakim cudem udawało jej się ze mną przyjaźnić. Że ta moja praca to jakiś żart. Że w domu mam chorą atmosferę a mój mąż ze mną wytrzymuje tylko dlatego, że ma darmowy seks. Serio. Takie teksty leciały. Od tamtej pory unika mnie jak ognia, nie odbiera moich telefonów. Minął już rok, więc się z tym pogodziłam, ale wciąż nie rozumiem, co tak naprawdę się stało. Znam więcej takich „par”. Najpierw przyjaciółki, potem nagle wrogowie. Przeważnie jedna ze stron fochuje się bardziej a ta druga nie ma pojęcia, o co poszło. Pół biedy, jeśli chodzi o to, że fochmistrzyni ma pretensję o coś, co zrobiła jej przyjaciółka. Gorzej, jeśli ma pretensję, że ta czegoś NIE ZROBIŁA. Np. wyjechała albo z innych względów ich relacja się rozjechała, mija parę miesięcy, znów chce się spotkać …a tu foch. Bo czemu tak długo nie miałaś dla mnie czasu. Bo czemu rozmawiałaś z tą laską, z którą miałaś nie rozmawiać. Bo „epatowałaś swoim szczęściem”, wiedząc, że ja nie jestem szczęśliwa. Powody są zawsze, choć nie zawsze się o nich mówi. I może dobrze, bo czasem wytłumaczenie jest tak głupie, że cycki opadają. Dla mnie nie ma wytłumaczenia dla focha. Raz mi się tylko taka sytuacja zdarzyła i wciąż nie mam pojęcia, co się stało. Domyślam się, ale pewności mieć nie będę. Wiem jednak, że jeśli fochmistrzyni po latach będzie chciała porozmawiać, z chęcią wysłucham jej argumentów. Przyjaźnić się z nią nie będę nigdy, bo to jak przyjaźnienie się z dynamitem. Nigdy nie będę miała pewności, że nie podpalę lontu. Przeważnie chodzi o zaufanie. Po prostu z jakichś względów, jedna ze stron uważa, że druga zawiodła jej zaufanie, że nagle „okazało się, że jest kimś innym, niż myślałam”. Chyba nigdy nie zrozumiem tego rodzaju zawodu, bo ja nie mam wobec ludzi oczekiwań. Jeśli daję komuś moją opiekę, nie oczekuję, że dostanę ją w zamian. Daję opiekę, bo CHCĘ ją dawać i to sprawia mi przyjemność. Oczywiście miło by było, gdyby strona obdarowana zrewanżowała się w sytuacji kryzysowej u mnie – ale absolutnie tego od niej nie wymagam i jeśli okaże się, że nie mogę liczyć na pomoc, po prostu pójdę po nią do kogoś innego. To samo z zaufaniem. Jeśli ktoś opowie komuś obcemu coś, co miało być sekretem – nie obrażam się, tylko notuję w pamięci, by więcej nie liczyć na dyskrecję u tej osoby. Jeśli poproszę o pomoc w czasie jakiegoś kryzysu lub doła i tej pomocy nie otrzymam, notuję w pamięci, że ta osoba mi w takich sytuacjach nie pomoże, bo nie umie, nie lubi, boi się, łodewa. Generalnie nie da się zawieść mojego zaufania, bo każde doświadczenie mnie czegoś uczy i – choć to zabrzmi paradoksalnie – wiedza, że nie mogę komuś ufać w danej kwestii sprawia, że mam do niego większe zaufanie. Takie wynikające z wiedzy. „Ufam, że X mi pomoże w dołku finansowym, ale wiem, że nie pomoże w kryzysie emocjonalnym” lub odwrotnie. Każdy ma jakieś wady. Mam przyjaciół, którzy są sknerami i z głupiej kawy mnie rozliczają. Mam przyjaciół, którzy nie radzą sobie z pocieszaniem i niechętnie mnie wysłuchują, gdy mam problemy. Mam przyjaciół, którzy są paplami i nie potrafią się powstrzymać przed opowiedzeniem czegoś prywatnego obcej osobie. Akceptuję to, zmieniam swoje podejście. Korzystam z innych ich zalet, bo na pewno istnieją, skoro się z człowiekiem zadaję i miło spędzam z nim czas. Oni też akceptują moje wady. Np tę, że odcinam się na wiele miesięcy, bo mi się socjal przejadł i nie da się mnie złapać, mimo że mieszkamy blisko siebie. Że nie odpisuję na maile i sms-y, bo moja odpowiedź byłaby odmowna, jestem zajęta czymś innym lub po prostu zapominam. Z jedną z moich najbliższych przyjaciółek widujemy się raz na pół roku – i za każdym razem nie mamy żadnego problemu ze złapaniem kontaktu. Jest tak, jakbyśmy się widziały wczoraj. Jeden z moich najbliższych przyjaciół zaś potrafi się ze mną tak przepotwornie pokłócić przy grze w Small World, że go po prostu nie zapraszam przez miesiąc na granie – a jednocześnie żadne z nas nie ma wątpliwości, że jesteśmy przyjaciółmi i bez żadnych fochów widujemy się na wódce. Dla mnie sens przyjaźni tkwi w poznaniu się i akceptacji. Tak, mają wady. Tak, mają słabe punkty. Tak, zdarza im się popełniać błędy. Ale im więcej doświadczę tych wad, słabości i pomyłek, tym lepiej znam człowieka i wiem, kiedy mogę na niego liczyć a kiedy nie. Bo nie wierzę, że istnieją ludzie, na których można liczyć zawsze i we wszystkim. Powiem więcej: to właśnie wady czynią kogoś moim przyjacielem. Wady, które poznałam, których byłam świadkiem, których nie musi się przede mną wstydzić. Które sprawiają, że sama mogę się wyluzować i w towarzystwie tego przyjaciela nie myśleć o własnych wadach i słabościach. Układ jest prosty: albo lubię z kimś spędzać czas, rozmawiać, balować, grać w karty, plotkować (czasem to jest tylko jedno z nich) – albo nie lubię. Nie musimy się uzupełniać w 100%, nie musimy się zgadzać w pełni. Mówi się, że przyjaźnie są bardziej wymagające od związków i że od przyjaciela wymaga się więcej niż od partnera, bo nie widuje się z nim tak często i przez to poprzeczka jest wyżej. Może i tak. Ale wciąż mam wrażenie, że niektórzy ludzie niepotrzebnie komplikują sobie przyjaźnie, mitologizując je i widząc je nierealnie idealnymi. Wolą to – niż utaplać się w błocie i wywlec na wierzch wszystkie brudy, aby móc później powiedzieć, że „znamy się jak łyse konie”. Dlatego gdy pojawia się rysa na kamieniu, pęka jakiś mit i tworzy się foch. Często głupi foch, prowokowany przez koleżanki („tak powiedziała? A to suka. Teraz powinnaś zerwać z nią kontakt!”), na siłę („brakuje mi jej, ale przecież powinnam się szanować, więc dalej będę jej nienawidzić”) lub wynikający z domysłów („skoro flirtowała z tym chłopakiem, który mi się podoba, to kto wie, czy nie spała z moim mężem!”). Jedno tylko rzuca się w oczy przy wszystkich znanych mi przypadkach obrażonych przyjaciółek: to zawsze są przyjaciółki. Nigdy przyjaciele. Faceci jakoś nie mają problemów z akceptowaniem drugiego człowieka i skupianiu się nie na tych sferach, które dzielą – tylko na tych, które łączą. Z wiekiem (w końcu zaraz będę czydziechą) jakoś nauczyłam się rozpoznawać fochmistrzynie i unikam ich jak ognia. Nie wiem, skąd moja podświadomość domyśla się fochpotencjału drzemiącego w człowieku, ale nikt z moich przyjaciół fochów mi nie strzela, choc przecież potrafię nadepnąć im na odcisk od czasu do czasu. Przyjaźnimy się lub nie, spotykamy częściej lub rzadziej, czasem nasze znajomości się po prostu stopniowo rozpływają – ale nigdy nie mam problemu, by spotkać się z takim starym kumplem na kawę, pogadać i traktować z szacunkiem. Przecież coś nas kiedyś łączyło. 14 odp. Strona 1 z 1 Odsłon wątku: 4391 14 października 2009 15:15 | ID: 62980 Poznalismy sie niedawno i od razu cos zaskoczyło. Wymienilismy sie numerami i mielimy sie umowic na spotkanie ale on sie nie odzywa. Caly czas o nim mysle a on nic. Taka niepewnosc jest najgorsza. Dlaczego faceci juz tacy sa ze roznieca nadzieje na cos fajnego mowia ze wszystko super zadzwonia spotkamy sie a potem zapada cisza? :((( 14 października 2009 15:17 | ID: 62986 Albo jest zaganiany i naprawdę nie ma na to czasu, albo w jego mniemaniu coś nie zaskoczyło jednak między Wami. Takie jest moje zdanie. 14 października 2009 15:17 | ID: 62987 a może cos się stało i watro samemu zadzwonić lub spróbować się skontaktować... czasami bywaja dziwne zbiegi okoliczności 3 Bulinka Poziom: Niemowlak Zarejestrowany: 18-02-2009 22:24. Posty: 2779 14 października 2009 16:09 | ID: 63017 Może numer zagubił,tak może być ,warto zrobić ten pierwszy korok i zadzwonić albo sms 14 października 2009 20:14 | ID: 63075 Obejrzyj koniecznie film "Kobiety pragną bardziej". Tam jest wszystko na ten temat. 5 Lara73 Zarejestrowany: 17-04-2008 09:04. Posty: 849 14 października 2009 20:34 | ID: 63078 wyślij sms-a albo zadzwoń, a jak sie bedzie wykręcał, to daj sobie spokój 6 monaaa71 Poziom: Przedszkolak Zarejestrowany: 28-01-2009 08:46. Posty: 28735 14 października 2009 21:00 | ID: 63089 zadzwoniłabym sama po pewnym po rozmowie będziesz wszystko wiedziała...3mam kciuki:) 7Anonim (viakom) (autor wątku) 19 listopada 2009 19:04 | ID: 80318 Tyle czasu minelo i nie zadzwonil :(( A ja mysle o nim do tej pory :(( Boje sie pierwsza odezwac zeby sie nie osmieszyc :(( Co robic? 19 listopada 2009 19:43 | ID: 80328 Dobrze ci dziewczyny radzą. Zadzwoń i spytaj co słychać. Uwierz, że sie nie ośmieszysz. Jeśli rozmowa sie rozwinie to dobrze, jeśli nie, to juz będziesz wiedziała co i jak. 20 listopada 2009 07:38 | ID: 80403 nie ośmieszysz się - a jak nie będzie chciał z Toba się spotkać czy rozmawiać to przynajmniej będziesz wiedziała na czym stoisz... 20 listopada 2009 08:28 | ID: 80429 pewnie że zadzwoń a jak się boisz to chociaż smsa wyślij jak odpisze to znaczy że nie zapomniał a jak się nie odezwie to już będziesz wiedziała na czym stoisz! najgorsza jest niewiedza! 11 dziecinka Zarejestrowany: 07-05-2008 11:21. Posty: 26147 20 listopada 2009 10:41 | ID: 80582 popieram, spróbuj się do niego odezwać. 25 listopada 2009 16:19 | ID: 82839 Dzieczyno :) pamiętaj Facet to zawsze Facet ... z nimi to jak z dzićmi cierpliwie i ze sposobem :P 3m się 13 Bulinka Poziom: Niemowlak Zarejestrowany: 18-02-2009 22:24. Posty: 2779 25 listopada 2009 19:54 | ID: 82908 26 listopada 2009 11:11 | ID: 83127 daj sobie z nim spokój...niesłowny od poczatku... Znacie te powiedzenia? Ponoć kobiety są jak wino – im starsze, tym lepsze. Mężczyźni też są jak wino, ale inaczej – najlepiej zamknąć ich w piwnicy i zaczekać kupę lat, aż dojrzeją. Czy to sprawiedliwy podział? Jasne, że nie. Bo tak samo, jak niedojrzali bywają mężczyźni, niedojrzałe potrafią być i kobiety. Dziś skupimy się jednak na facetach. Dostaję od Was tyle maili z opisami Waszych partnerów i związków, że aż się dziwię, po co w ogóle pytacie mnie o radę. Gdybym była na Waszym miejscu, dawno już spakowałabym swoje rzeczy i ruszyła w trip na Islandię – przecież po takich związkach musicie mieć niezłą zaprawę w dogadywaniu się z baranami. A mówiąc już tak całkiem serio, to odsyłam Was do moich dwóch starszych tekstów, nie bez powodu nazwanych poradnikami dla niezdecydowanych (klik i klik). Dowiecie się z nich, kiedy lepiej się rozstać, zamiast tkwić w kiepskich związkach i zapierać się przed zerwaniem jak żaba błota. Dziś natomiast skupmy się na tym, co pozwala wysnuć tezę, że Wasz facet wciąż jest totalnym gówniarzem. Niżej lista 20 oznak: 1. Nie szanuje Cię Ma w dupie to, co do niego mówisz, jak go kochasz i co dla niego robisz. Traktuje Cię w sposób niesprawiedliwy i krzywdzący, sprawia, że czujesz się upokarzana, zastraszana bądź niekochana. Na swojej liście priorytetów ma jakieś 100 pozycji, z czego dopiero na 101. plasujesz się Ty. 2. Nie słucha Cię Nieważne, czy opowiadasz mu swój dzień, wizytę u lekarza, plany na najbliższe wakacje czy przepis na tartę z jagodami. Nie ma absolutnie takiej rzeczy, która by go zainteresowała i jedyne, czym Ci odpowiada, to w najlepszym razie ambitnym „yhm”. 3. Ignoruje Cię Prosisz go o rzeczy błahe: kupno papieru toaletowego, odgrzanie zupy, wyniesienie śmieci, wymianę żarówki. Efekt? Ma to gdzieś. Prosisz o rzeczy ważne: wyjazd do rodziców, pomoc w znalezieniu pracy, podwiezienie na badania. Efekt? O dziwo, on znów ma to gdzieś. 4. Koledzy są dla niego ważniejsi Jeśli ma wybierać między romantyczną kolacją we dwoje a oglądaniem meczu z chłopakami, nie musisz czekać, aż zdecyduje. Wiesz, że od razu możesz wyprasować mu biało-czerwoną koszulkę i kupić ulubione piwo. 5. Nie przedstawia Cię rodzicom ani znajomym Przecież jesteście ze sobą dopiero pięć lat, no ma jeszcze czas! A dlaczego dotąd tego nie zrobił? Bo na pewno byś ich nie polubiła. Albo nie było okazji. Nie miał czasu. Albo samo się tak złożyło. Tylko wiesz, co? To wymówki są. Do tego tak słabe, że aż boli. Bo chyba każdy normalny facet chwaliłby się na prawo i lewo swoją fantastyczną kobietą, z którą zamierza spędzić resztę życia. 6. Boi się wspólnej przyszłości Nie zna takich słów jak dom, rodzina, małżeństwo czy stabilizacja. Unika rozmów o dalszych planach, nie chce się wiązać, po wielu latach wciąż nie zamierza oświadczać. Do tego ma ewidentny problem z oczami. To znaczy: nie widzi dla Was wspólnej przyszłości. 7. Jest zazdrosny o wszystko i o wszystkich W każdym wyczuwa rywala. Wścieka się, kiedy za mocno się pomalujesz albo za ładnie ubierzesz. Przetrzepuje Ci skrzynkę z wiadomościami, zna na pamięć listę połączeń odebranych i nieodebranych. Zna wszystkie Twoje koleżanki i każe Ci się meldować regularnymi sms-ami. 8. Wciąż prowokuje kłótnie Jest zły zawsze i o wszystko. Wszystkiego się czepia, nic mu nie pasuje. Świadomie wywołuje kłótnie, bo oczekuje, że będziesz go nieustannie przepraszać. Czasem nie potrzebuje nawet konkretnego powodu, a jedynym momentem, kiedy jest w miarę miły, jest ten, kiedy liczy na kolację lub seks. Ewentualnie kolację przed seksem. 9. Nie umie przyjmować krytyki Zamiast szczerze porozmawiać o tym, co jest źle, woli się zwyczajnie obrazić. Jak nastolatka w gimnazjum, która zalicza właśnie swój pierwszy PMS. Do tego uważa się za idealnego i w ogóle robi Ci łaskę, że w całej tej swojej zajebistości wciąż z Tobą jest. 10. Dogryza Ci, kiedy tylko może Nie wyszedł Ci obiad. Poszło oczko w rajstopach. Upadła szklanka. Rozmazało się oko. Każda, ale to każda okazja jest dla niego dobra, żeby się przypierdolić. Zamiast delikatnie podpowiedzieć, pocieszyć czy pomóc – zawsze Cię tylko dobija. Bo własne poczucie wyższości buduje na Twoim poczuciu niższości. 11. Obraża Cię przy kumplach Bo myśli, że to takie zabawne. Tu Ci dowali, tam się z Ciebie zaśmieje, a tu zademonstruje, jak śpisz z otwartą buzią albo mlaskasz przez sen. Wykpi też to, jak się dzisiaj ubrałaś i jak dałaś się nabrać na jego ostatni żart. Który zapewne był przy tym śmieszny jak biegunka w podróży albo okres na wymarzonych wakacjach. 12. Ogląda się za innymi dziewczynami Żebyśmy się dobrze zrozumiały – czym innym jest doceniać cudze piękno, a czym innym o mało nie skręcić karku, wodząc wzrokiem po wydekoltowanych bluzkach albo kusych spódniczkach. Ja wiem, że po to są oczy, żeby patrzeć, ale od tego się zwykle zaczyna. A facet z klasą nie ślini się na obce kobiety tak, jak na widok kości ślinić się potrafi pies. 13. Wciąż sms-uje z innymi Albo ze swoimi byłymi, bo ma sentyment, albo z potencjalnie przyszłymi, bo po cichu gdzieś tam ma ciągle nadzieję. Typ narcyza, który do pełni satysfakcji potrzebuje nieustannej, kobiecej uwagi. To, że go kochasz, to mało – najlepiej zmieniłby się w naftowego szejka i miał od razu cały harem. 14. Śmieje się z Ciebie Bo wszystko robisz nieudolnie i źle. Każda Twoja porażka, choćby najmniejsza, jest początkiem jego kpin, drwin i ataków. To, że śmieje się z Ciebie przy ludziach to jedno, ale drugie – jeśli śmieje Ci się też prosto w twarz. 15. Wpędza Cię w kompleksy Szczypie za boczki, wyśmiewa zmarszczki, wypomina każdy dodatkowy kilogram. To przez niego seks najchętniej uprawiałabyś tylko po ciemku, a zamiast nowej kiecki, chodziła wyłącznie w pokutnych workach. Oczywiście, on sam jest przy tym dziełem bogów – absolutnie bez wad. 16. Wymusza na Tobie seks Bo przecież to Twój obowiązek. Bo przecież już od dwóch dni tego nie robiliście. Bo przecież to nieważne, że jesteś zmęczona, kiedy jego najdzie akurat ochota. Bo coś go podnieciło, bo coś go rozzłościło. Bo powinnaś, bo inaczej Cię rzuci. Bo środa dzień loda. 17. Zabrania Ci czegokolwiek Wyjścia z koleżankami. Chodzenia na dyskoteki. Zakładania seksownych ciuchów. Gdyby mógł, zamknąłby Cię w klatce, otoczył ją fosą, zaminował i ogrodził drutem kolczastym. Masz się go słuchać i nie mieć poza nim życia. A on będzie jak ten biały pan na polu bawełny, dumny i wydający rozkazy. 18. Kłamie Świadomie Cię oszukuje, nieustannie mija się z prawdą. Nie mówi Ci wszystkiego, a zapytany – obraża się lub przemilcza. Nie ma problemu z tym, żeby kłamać Cię w żywe oczy, a złapany za rękę powie, że to nie jego ręka. Celem weryfikacji nie próbuj łapać też za penisa. 19. Wciąż jest na utrzymaniu rodziców Albo, co gorsza, na Twoim. Nawet, jeśli ma skończone dwa fakultety, a na karku – 30 lat. Albo ma kiepską pracę, albo nie ma jej wcale. Zamiast szukać nowej – narzeka albo gra w gry. Nie wie, co to płynność finansowa, nie rozumie, czym jest odpowiedzialność. Może to zdolny leń, a może tylko leń. 20. Nie jest zdolny do kompromisów „Nie i koniec dyskusji” to jego jedyna słuszna odpowiedź. Nie chce porozmawiać o tym, dlaczego źle dzieje się w Waszym związku, nie uznaje negocjacji, nie jest skłonny do kompromisów. A kiedy próbujesz wytłumaczyć mu, że mógłby być bardziej elastyczny, to masz wrażenie, że bardziej elastyczne są nawet rzeźby z betonu. O czymś zapomniałam? fot. nadia_snopek/ Mój facet sie często obraża i nie odzywa, a ja w tym czasie czuję się bardzo źle, mam praktycznie całe dnie zepsute przez to. Obraża sie często o takie pierdoły, jak jakiś żart lub kiedy w jego obecności podniosłam głos na swoją mamę mówiąc jedno zdanie. On obraził się, nie odzywa się teraz, bo powiedział,ze nie lubi, jak przy nim z mamą ostrzej rozmawiamy czasem przez to ma ochotę ode mnie odejść i w sumie często tym straszy, ze jak coś nie po jego myśli, to on odejdzie. Jesteśmy dojrzali, spotykamy się ok. roku. Problem polega na tym, zę on potrafi o byle co się obrazić i nie odzywać się długo, przy czym straszy zawsze, ze zerwie znajomośc, bo chyba nie ma idealnych kobiet. Nie, nie kłócimy się nigdy, są to drobne róznice zdań, kiedy ja- np. bardzo bym chciała gdzieś wyjść razem, a on odwleka- mówi, ze jutro, a na następny dzień jest tak samo. Wtedy czuję frustrację i wypominam mu to (bez kłótni), na co on reaguje obrażaniem się i groźbami, ze odejdzie, że ma pecha, bo miał już tyle kobiet i każda jakieś wady miała. Ja zawsze chcę z nim porozmawiać, ale on wtedy odchodzi, nie chce rozmawiać tylko ucieka w milczenie. Najdłuższe milczenie było przez miesiąc o to... że zadzwoniłam w nieodpowiednim czasie (nie wiedziałam, ze ma spotkanie w firmie i non stop wydzwaniałam, zeby odebrał, bo miałam mu coś do powiedzenia). Nie odzywał się 3 tygodnie i nie wiedziałam, co jest przyczyna, dopiero jak mu przeszło powiedział, ze miał spotkanie, a ja wydzwaniałam (bo nie wiedziałam). Teraz znowu już 3 dzień milczy, bo... zachciało mi się seksu, a on nie miał ochoty i jak mi odmówił (już któryś raz z kolei), to powiedziałam, zę czuję się odrzucana. na to on się obraził, wyłączył telefon i kontaktu brak. Nie wiem, jak skłonić go do rozmów, bo przeciez takie sytuacje może rozwiązać zwykła rozmowa, ale on natychmiast foch i idzie sobie. Ma 48 lat, a ja 40. Czy da się jeszcze nauczyć go postępowania jak człowiek dorosły, a nie obrażania jak małe dziecko? Dodam, ze u niego w domu to często stosowana taktyka, bo matka z ojcem wciąż tak robią i tygodniami się w tym domu do siebie odzywać nie potrafią

facet sie obraza i sie nie odzywa