zażalenie na postanowienie o zabezpieczeniu

Na marginesie SN zwrócił uwagę, że nie należy mieszać porządków prawnych — zażalenie to nie skarga kasacyjna, która jako nadzwyczajny środek zaskarżenia obarczona jest znacznie większym rygoryzmem (por. „Przedwczesne wniesienie skargi kasacyjnej” vs. postanowienie SN z 2 czerwca 2011 r., I CZ 40/11). I. zmienić zaskarżone postanowienie w punkcie I, nadając mu brzmienie: „udzielić zabezpieczenia roszczenia o alimenty na czas trwania procesu poprzez zobowiązanie pozwanego A. B. (1) do przyczyniania się do zaspokojenia potrzeb małoletnich dzieci poprzez łożenie kwot po 350 zł (trzysta pięćdziesiąt złotych 00/100) miesięcznie Postanowienie o zabezpieczeniu spadku oraz zmianie środka zabezpieczenia podlega wykonaniu z chwilą jego wydania. Na postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia spadku przysługuje zażalenie. Sąd pierwszej instancji może wstrzymać wykonanie zaskarżonego postanowienia do czasu rozstrzygnięcia zażalenia. Artykuł 741 Kodeksu postępowania cywilnego określa, kiedy i jak można zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji lub drugiej instancji zabezpieczenia otrzymać. Znajdziesz tu orzeczenia, porównania, pełną bazę ponad 260 000 orzeczeń i inne informacje o tym przepisie. § 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, zażalenie nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego postanowienia; sąd jednak, który je wydał, lub sąd powołany do rozpoznania zażalenia może wstrzymać wykonanie postanowienia. § 2. Odmowa wstrzymania nie wymaga uzasadnienia. Mann Mit Grill Sucht Frau Mit Kohle Shirt. Patrycja i Witek są w trakcie rozwodu, który przeciąga się kolejne miesiące. Z uwagi na narastający pomiędzy nimi konflikt Partycja zdecydowała się złożyć w toczącej się sprawie rozwodowej wniosek o zabezpieczenie kontaktów małoletniego Kacpra z tatą (o zabezpieczeniu kontaktów z dzieckiem pisałam tutaj ten przestał ją nachodzić za każdym razem, kiedy tylko najdzie go taka ochota i spędzał z dzieckiem czas w terminach z góry ustalonych przez sąd. Witek również złożył w sprawie o rozwód równoległy wniosek o zabezpieczenie kontaktów z synem, nie widząc podstawy, dlaczego jego kontakty z dzieckiem miałyby być przez matkę dziecka w jakikolwiek sposób ograniczane i dlaczego nie miałby po syna wpadać zawsze, kiedy tylko najdzie go taka ochota. W efekcie sąd postanowił uregulować kontakty chłopca z tatą, ale nie tylko co drugi weekend, jak wnosiła Patrycja, ale także co tydzień, w każdą środę. Obecnie Patrycja zastanawia się, czy powinna skarżyć to rozstrzygnięcie. W pierwszej kolejności przypomnieć należy, iż złożenie zażalenia możliwe jest po uprzednim wystąpieniu do sądu z wnioskiem o doręczenie postanowienia wraz z jego uzasadnieniem, który podlega opłacie w wysokości 100 zł i który winien być złożony w ciągu 7 dni od wydania postanowienia. Dopiero wówczas, po uzyskaniu uzasadnienia mamy 7 dni na ewentualne złożenie zażalenia, które będzie rozpatrywane przez ten sam sąd, ale w innym składzie (a i owszem, przepisy się zmieniły i obecnie w takich przypadkach mamy do czynienia z tzw. zażaleniem poziomym). Zatem czy warto? Przed podjęciem takiej decyzji za każdym razem trzeba się zastanowić, co jest naszym głównym celem i co dokładnie chcemy osiągnąć. Jeśli Witek poza faktem, że nie za bardzo odnalazł się w roli męża, zdradzając Patrycję na prawo i lewo – jest mimo to świetnym ojcem i jego opiece nad dzieckiem nie można nic zarzucić, a i maluch po spotkaniach z tatą jest wyraźnie szczęśliwy – to warto te kwestie oddzielić, uznać i korzystać z wolnego w czasie nieobecności dziecka. Jeśli intencją jest wyłącznie „wojowanie” z małżonkiem, a tak też często bywa, to nie najlepszy pomysł i zdecydowanie nie zyska aprobaty sądu… Szkoda czasu, energii i pieniędzy. Czasem jednak regulacja kontaktów zawarta w postanowieniu o zabezpieczeniu nie służy dziecku z różnych względów – wówczas można się zastanowić, czy wniesienie zażalenia nie okaże się jednak korzystne. Zawsze jest to dodatkowy sygnał dla sądu, że takie rozstrzygnięcie w naszej opinii nie jest prawidłowe i winno ulec modyfikacji. Podobnie w przypadku, gdyby wydane rozstrzygnięcie całkowicie odbiegało od naszych oczekiwań – np. zamiast soboty i piątku co drugi tydzień, kontakty miałyby się odbywać również w co drugi piątek oraz każdy wtorek i czwartek. Pamiętajmy, że przy podejmowaniu takich decyzji zawsze powinniśmy się kierować przede wszystkim dobrem dziecka. Jeśli w toku sprawy o rozwód dziecko nie chce spotykać się z tatą, z którym wcześniej miało bardzo dobry kontakt, to zamiast od razu skarżyć postanowienie czasem lepszym rozwiązaniem może się okazać wizyta u psychologa i przepracowanie tej kwestii. Nie należy zapominać, że postanowienie o zabezpieczeniu wydawane jest jedynie na czas trwania postępowania i sposób uregulowania kontaktów w ostatecznym rozstrzygnięciu może być diametralnie różny. Kluczowe znaczenie w przypadku sprzecznych stanowisk stron będzie miała opinia biegłych (przeczytasz o niej tutaj: którzy zbadają, jak faktycznie wygląda relacja pomiędzy rodzicami a dzieckiem. Co za tym idzie, forsowanie naszego stanowiska na złość małżonkowi może nie wyjść na dobre przede wszystkim dziecku stron. Jak wynika z powyższego, w przypadku nieznacznych różnic pomiędzy naszym stanowiskiem, a treścią rozstrzygnięcia zabezpieczającego – nie zawsze warto składać zażalenie. W niektórych przypadkach niepotrzebnie wpłynie to na przedłużenie toczącego się i tak zwykle długo postępowania o rozwód, stracimy też 100 zł, które możemy przeznaczyć na bardziej przyjemny cel. Z tego względu każdorazowo warto rozważyć, czy występujące różnice faktycznie są dla nas takie istotne i nie do przyjęcia. Otagowane jako: zabezpieczenie w rozwodzie Jeżeli chcesz skorzystać z pomocy prawnej, zapraszam Cię do kontaktu: tel.: +48 509 70 70 20e-mail: @ Prawo cywilne Zażalenie wniesione w terminie tygodniowym od dnia doręczenia odpisu postanowienia z uzasadnieniem, mimo niezgłoszenia wniosku, o którym mowa w art. 357 § 21 KPC, podlega odrzuceniu jako niedopuszczalne – wynika z uchwały Sądu Najwyższego. Postępowanie przed sądem I instancji Kilka osób złożyło powództwa domagając się zapłaty łącznie ponad 370 tys. zł. Sąd Okręgowy w W. uznał się za niewłaściwy ze względu na wysokość roszczeń w sprawie powództwa – jednej z tych osób i przekazał sprawę według właściwości Sądowi Rejonowemu w W. Pomimo braku wniesienia przez powoda wniosku o uzasadnienie tego orzeczenia i doręczenie postanowienia z uzasadnieniem, Sąd sporządził je i doręczył wraz z sentencją. Pytanie prawne Sąd II instancji powziął jednak wątpliwość czy wniesione przez zażalenie jest dopuszczalne i przedstawił Sądowi Najwyższemu zagadnienie prawne o następującej treści: Czy zażalenie wniesione w terminie tygodniowym od dnia doręczenia odpisu postanowienia z uzasadnieniem, mimo niezgłoszenia wniosku o takie doręczenie, jest dopuszczalne? Z art. 357 § 21 KPC wynika, że postanowienie wydane na posiedzeniu niejawnym sąd uzasadnia tylko wtedy, gdy podlega ono zaskarżeniu, i tylko na żądanie strony zgłoszone w terminie tygodnia od dnia doręczenia postanowienia. Postanowienie z uzasadnieniem doręcza się tylko tej stronie, która zażądała sporządzenia uzasadnienia i doręczenia postanowienia z uzasadnieniem. W uzasadnieniu pytania prawnego wskazano, że w orzecznictwie na gruncie przepisów regulujących zasady wnoszenia skargi kasacyjnej przyjęto, iż doręczenie przez sąd z urzędu odpisu postanowienia z uzasadnieniem nie sanuje braku wniosku strony zawierającego żądanie doręczenia. Sąd podkreślił jednak, że skarga kasacyjna jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia prawomocnego orzeczenia i postępowania kasacyjne charakteryzuje się dużym formalizmem. Zdaniem Sądu uniemożliwienie stronie zaskarżenia orzeczenia incydentalnego, powiązane z nieprawidłowym działaniem sądu, może być uznane za godzące w standardy w zakresie zaskarżalności orzeczeń i naruszające konstytucyjne zasady: dwuinstancyjności postępowania i prawa do sądu. Ustawą z r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw ( poz. 1469) znacząco zmodyfikowano dotychczasowy reżim prawny zażalenia, jako środka odwoławczego przysługującego przede wszystkim od niemerytorycznych orzeczeń sądu I instancji. Sąd podkreślił, że generalnym uzasadnieniem nowelizacji KPC było zapewnienie sprawności postępowania, dlatego należałoby uznać, że skoro strona otrzymała odpis postanowienia z uzasadnieniem, to wymaganie od niej złożenia wniosku o doręczenie orzeczenia z uzasadnieniem nie tylko przedłuży postępowanie, ale może być uznane za sprzeczne z zasadami logiki i zdrowego rozsądku. W orzecznictwie wskazuje się, że zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem art. 394 § 2 zd. pierwsze KPC, termin do wniesienia zażalenia wynosi tydzień od dnia doręczenia postanowienia z uzasadnieniem. Rozwiązanie to nawiązuje do art. 3985 § 1 KPC dotyczącego postępowania kasacyjnego i warunkuje dopuszczalność zażalenia uprzednim wystąpieniem przez stronę z wnioskiem o uzasadnienie postanowienia, które ma stanowić przedmiot zażalenia, zgodnie z art. 357 § 1 i 21 KPC, chyba że sąd odstąpił od sporządzenia uzasadnienia. Zażalenie wniesione wprost, tj. z pominięciem uprzedniego złożenia wniosku o uzasadnienie zaskarżonego postanowienia i doręczenie postanowienia z uzasadnieniem, podlega w konsekwencji odrzuceniu jako niedopuszczalne z innych przyczyn (zob. postanowienie SN z r. II CZ 53/20, Legalis; postanowienie SO w Suwałkach z r., I Cz 315/20, Legalis; postanowienie SO w Gliwicach z r., III Cz 677/20, Legalis). Nowelizacja ustawy o e-doręczeniach od r. - w Iuscase masz to pod kontrolą! Sprawdź Stanowisko SN Sądu Najwyższy stwierdził, że aby skutecznie skorzystać z możliwości wniesienia zażalenia niezbędne jest spełnienie wszystkich wymogów formalnych, do których zalicza się również wymóg wniesienia wniosku o uzasadnienie postanowienia i doręczenie tego orzeczenia z uzasadnieniem. W konsekwencji w przypadku stwierdzenia, że wniosek taki nie został złożony przez stronę wnoszącą zażalenie, środek zaskarżenia podlega odrzuceniu nawet w przypadku ustalenia, że zapoznała się ona z uzasadnieniem np. na skutek omyłkowego doręczenia jej tego uzasadnienia przez sąd. Wszystkie aktualności po zalogowaniu. Nie posiadasz dostępu? Wypróbuj! Sprawdź Witam,4 lata temu rozstałam się z osobą z którą nie byłam w związku małżeńskim. Owocem związku jest 14 letnia córka. Ojciec dziecka złożył oświadczenie potwierdzone notarialnie, iż będzie płacił na dziecko. W rezultacie płacił kiedy chciał i jak chciał. Obecnie od 2 mies nie nr 1- czy takie oświadczenie potwierdzone u notariusza jest wogóle coś warte, czy wstecznie na podstawie tego oświadczenia można rościć prawa do alimentów i odsetek, które wynikły z nieterminowego płacenia alimentów?W rezultacie złożyłam pozew o alimenty i o zabezpieczenie alimentacyjne dla 14 letniej córki. Właśnie otrzymałam postanowienie sądowe w którym sąd zabezpieczył córce 500 zł alimentów na czas toczącego się postępowania. Jest to kwota niższa niż zobowiązał się płacić ojciec !!!! Nie wiem jak to możliwe, ale już chyba mnie nic nie zdziwi. Mogę napisać do tego postanowienia odwołanie w ciągu 7 nr 2- jak ono powinno wyglądać, czy lepiej poprosić o napisanie prawnika?Nie rozumiem jak sąd może ustalić zabezpieczenie alimentacyjne dla dziecka rozpatrując wyłącznie moją sytuację ( dostarczyłam rachunki i informację o zarobkach), a nie rozpatrując ojca sytuacji mimo, iż jego jest bardzo dziecka dobrze zarabia. Obecnie jest w związku małżeńskim. Nie ma dzieci. Żona sytuacja wygląda następująco: związałam się z partnerem w którym nie jestem w związku małżeńskim. Właśnie urodziło się nam dziecko. Z córką jesteśmy zameldowane w naszym mieszkaniu, ale mieszkamy w domu partnera. Mam stałą partner pracował zagranicą, ale zrezygnował z tej pracy wiedząc, że będziemy mieli dziecko, którym obecnie razem się opiekujemy. Teraz jest zarejestrowany jako bezrobotny w Polskim urzędzie może to wpłynąć niekorzystnie na wysokość alimentów córki?Czy sąd będzie brał pod uwagę dochody partnera przy ustaleniu dla niej alimentów?Czy obowiązek alimentacyjny w takiej sytuacji spoczywa zarówno na partnerze jak i na ojcu dziecka?Kiedy powinnam się spodziewać sprawy o alimenty od momentu uzyskania zabezpieczenia?Co to znaczy, że ojciec może wpłacić alimenty jednorazowo lub okresowo?Proszę o pilną odpowiedź 31 maja, 2017 przez Lukasz Raczynski Podczas prowadzenia działalności gospodarczej zawsze istnieje ryzyko, że kontrahent okaże się niewypłacalny. Polski system prawny zawiera szereg unormowań, pozwalających na zabezpieczenie swoich roszczeń już na etapie zawierania umowy, np. poprzez możliwość zabezpieczenia roszczenia hipoteką, zastawem bądź wekslem. Zdarzają się jednak sytuacje, gdy samo zabezpieczenie umowne nie okaże się wystarczające. Dłużnik w trakcie procesu może pozbywać się przedmiotów wchodzących w skład jego majątku lub je ukrywać, co w przyszłości będzie skutkować bezskutecznością postępowania egzekucyjnego. Prawodawca ustanowił jednak kolejną instytucję, dzięki której dochodzenie roszczenia przez wierzyciela może okazać się skuteczne przynajmniej w części. Instytucją tą jest uregulowane w Kodeksie postępowania cywilnego (dalej: zabezpieczenie. Każda strona lub uczestnik postępowania może żądać udzielenia zabezpieczenia, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia (art. 7301 § 1 Interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje wtedy, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie (art. 7301 § 2 Aby uzyskać zabezpieczenie, należy złożyć we właściwym sądzie wniosek o udzielenie zabezpieczenia. Sąd udzieli zabezpieczenia w formie postanowienia, o ile zostaną spełnione ustawowe przesłanki jego udzielenia. Z punktu widzenia zarówno obowiązanego, jak i uprawnionego istotną kwestią są przysługujące od tego postanowienia środki odwoławcze. Zgodnie z dyspozycją art. 741 od postanowienia sądu pierwszej instancji w przedmiocie zabezpieczenia przysługuje zażalenie. Obie strony postępowania mogą wnieść do sądu drugiej instancji zażalenie na zasadach ogólnych, tj. uregulowanych w art. 394 i następnych. Zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego oraz zawierać wskazanie zaskarżonego postanowienia i wniosek o jego zmianę lub uchylenie, jak również zwięzłe uzasadnienie zażalenia ze wskazaniem w miarę potrzeby nowych faktów i dowodów. Termin do wniesienia zażalenia jest tygodniowy i liczy się od dnia doręczenia postanowienia. Z perspektywy uprawnionego istotne jest, że postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia, wydane na posiedzeniu niejawnym, a podlegające wykonaniu przez organ egzekucyjny, sąd doręcza tylko uprawnionemu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Doręczenia obowiązanemu dokonuje organ egzekucyjny równocześnie z przystąpieniem do wykonania postanowienia, czyli np. w chwili zajęcia rachunków bankowych. W taki wypadkach obowiązanemu nie doręcza się również zażalenia uprawnionego ani postanowienia sądu drugiej instancji rozstrzygającego o tym zażaleniu. Dzięki takiej procedurze doręczeniowej obowiązany nie dowiaduje się o działaniach uprawnionego zmierzających do uzyskania zabezpieczenia aż do momentu przystąpienia przez komornika do wykonania zabezpieczenia. Stwarza to możliwość zajęcia majątku obowiązanego w stanie nieuszczuplonym i pozwalającym na skuteczną egzekucję po uzyskaniu tytułu wykonawczego. Przepis art. 741 wyraźnie stanowi, że zażalenie przysługuje od postanowienia sądu w przedmiocie zabezpieczenia. Językowa wykładnia tego przepisu nie pozostawia wątpliwości, że zażalenie na zarządzenia przewodniczącego w przedmiocie zabezpieczenia nie przysługuje żaden środek odwoławczy. Należy zauważyć, że art. 13 § 2 dopuszcza odpowiednie stosowanie przepisów o procesie do innych rodzajów postępowań unormowanych w chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Przepis ten analizowany w związku z art. 394 § 1 pozwala wnieść zażalenie na zarządzenie przewodniczącego w przedmiocie zabezpieczenia. Potwierdza to Uchwała Sądu Najwyższego: „Na zarządzenie przewodniczącego w sądzie pierwszej instancji o zwrocie wniosku o udzielenie zabezpieczenia przysługuje zażalenie (…)Trudno zgodzić się z poglądem, że art. 741 określa wszystkie przypadki dopuszczalności zażalenia w postępowaniu zabezpieczającym. (…) Jakkolwiek art. 394 § 1 pkt 1 traktuje wyraźnie o zwrocie pozwu, nie wyłącza to możliwości jego odpowiedniego zastosowania, przez odesłanie zawarte w art. 13 § 2 do zarządzenia o zwrocie wniosku o udzielenie zabezpieczenia” (Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 28 sierpnia 2008 r., sygn. akt III CZP 65/08). Należy podkreślić, że zażalenie jest jedynym środkiem odwoławczym przysługującym od postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia. Od postanowienia wydanego przez sąd drugiej instancji na zażalenie na postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia oraz na zarządzenie w przedmiocie zabezpieczenia nie przysługuje skarga kasacyjna. Skarga kasacyjna jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia, który przysługuje jedynie w wypadkach wyraźnie wskazanych w ustawie. W myśl art. 3981 § 1 skarga kasacyjna przysługuje od wydanego przez sąd drugiej instancji prawomocnego wyroku lub postanowienia w przedmiocie odrzucenia pozwu albo umorzenia postępowania kończących postępowanie w sprawie. Aktualna linia orzecznicza Sądu Najwyższego w kwestii dopuszczalności skargi kasacyjnej przyjmuje, że katalog spraw, w których skarga kasacyjna jest dopuszczalna, wskazany w art. 3981 § 1 jest zamknięty. Zatem przepis ten nie przewiduje możliwości wniesienia skargi kasacyjnej na postanowienie ani zarządzenie w przedmiocie zabezpieczenia, wydane przez sąd drugiej instancji. Ponadto, postanowienie na zażalenie na postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia oraz na zarządzenie w przedmiocie zabezpieczenia nie stanowi postanowienia kończącego postępowania w sprawie w rozumieniu art. 3981 § 1 albowiem rozstrzyga kwestię incydentalną. Kończy jedynie etap postępowania w sprawie, związany z wnioskiem o dokonanie zabezpieczenia (Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 kwietnia 2013 r., sygn. akt I CZ 1/13). Z powyższych rozważań wynika, że w przedmiocie udzielenia zabezpieczenia dopuszczalne jest tylko wniesienie zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji a także na zarządzenie przewodniczącego w przedmiocie udzielenia zabezpieczenia. Stronom nie przysługuje skarga kasacyjna od orzeczeń wydanych w drugiej instancji. Mimo, że katalog środków odwoławczych jest ograniczony, obowiązujące prawo pozwala na ewentualne zaskarżanie niekorzystnych dla wierzycieli orzeczeń w przedmiocie zabezpieczenia. Komentarze |0| Legenda *) Pola oznaczone gwiazdką są wymagane **) Możesz używać tych znaczników i atrybutów HTML: Sygn. akt I ACz /18P O S T A N O W I E N I EDnia 24 października 2018 Apelacyjny w Białymstoku Wydział I Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący : SSA MSędziowie : SA ESA Dpo rozpoznaniu w dniu 24 października 2018 posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa Eprzeciwko Po rozwód i alimentyna skutek zażalenia pozwanegona postanowienie Sądu Okręgowego w Białymstokuz dnia 24 kwietnia 2018 r., sygn. akt I C /18 p o s t a n a w i a :oddalić Z A S A D N I E N I EPostanowieniem z dnia 24 kwietnia 2018 r. Sąd Okręgowy w Białymstoku na czas trwania postępowania o rozwód zabezpieczył roszczenia alimentacyjne małoletniej córki stron w ten sposób, że zobowiązał pozwanego P do łożenia tytułem alimentów na rzecz N kwotę 700 zł miesięcznie, płatnych do 10-go każdego miesiąca, do rąk powódki E, jako przedstawicielki ustawowej małoletniej, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na wypadek uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat, oddalając jednocześnie wniosek w pozostałym ustalił, że strony zawarły związek małżeński w dniu 11 stycznia 2014 r. i mają małoletnią córkę Ninę, ur. 19 czerwca 2014 r. Małżonkowie nie mieszkają wspólnie. Aktualnie całkowity ciężar wychowania małoletniej oraz dbałości o zaspokojenie jej podstawowych potrzeb spoczywa na matce, która jest zatrudniona w Powszechnej Spółdzielni Spożywców „S” w Białymstoku na stanowisku sprzedawcy z miesięcznym wynagrodzeniem zł. Na jej utrzymaniu pozostaje również małoletnia córka z pierwszego związku, 10-letnia J, uczęszczająca do Szkoły Podstawowej; otrzymuje alimenty na dziecko w wysokości 660 zł, w pozostałym zakresie samodzielnie pokrywa wydatki. Zajmują mieszkanie otrzymane przez powódkę w drodze umowy darowizny od jej rodziców, korzystają również z ich pomocy materialnej w wysokości 300 zł miesięcznie. Pozwany nie partycypuje w wydatkach na małoletnią N, nie łoży na zaspokojenie jej bieżących potrzeb, utrzymuje z córką wyłącznie okazjonalny kontakt. Pozostaje zatrudniony w firmie swojego ojca – K, pr

zażalenie na postanowienie o zabezpieczeniu